Ορθογραφία της Προστακτικής

Παρά την απλοποίηση της ορθογραφίας των ρημάτων της ν.ε. με την καθιέρωση του -ει της κατάληξης για όλες τις εγκλίσεις, εξακολουθούν να διαπιστώνονται πολλά προβλήματα στην ορθογραφία των ρημάτων. Ένα από αυτά σχετίζεται με την ορθογραφία της προστακτικής. 

Έτσι, όχι μόνο απλοί άνθρωποι αλλά και υπηρεσίες ή μεγάλες επιχειρήσεις χρησιμοποιούν λανθασμένα την προστακτική με αποτέλεσμα να διαβάζουμε "Ζητείστε βοήθεια", "Τηλεφωνείστε...", Παρακολουθείστε στο Διαδίκτυο" κ.ά.

  Η πρώτη κατηγορία ρημάτων με ιδιαίτερη ορθογραφία είναι τα ρήμα τα σε -izo για τα οποία διακρίνουμε πέντε ειδών καταλήξεις. 

Η προστακτική των ρημάτων αυτών διατηρεί παντού το -i-, κι έτσι θα γράψουμε:

	οριστική	προστακτική
-ίζω	ανθίζω, αντικρίζω, φτερνίζομαι	ανθίστε, σχίστε
-ήζω	μπήζω, πήζω, πρήζω	μπήξτε
-ύζω	αναβρ(λ)ύζω, δακρύζω, γογγύζω, ολολύζω, κατακλύζω, κελαρύζω, συγχύζω, σφύζω, τανύζω	δακρύστε
-οίζω,	αθροίζω	αθροίστε
-είζω	δανείζω	δανείστε

   Εκεί που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή είναι τα ρήματα της β' συζυγίας, δηλαδή τα ρήματα που στο α' εν. της οριστικής του ενεστώτα τονίζονται στο -ώ, π.χ. κτυπώ, τραγουδώ, σιωπώ, μιλώ, τηλεφωνώ, θεωρώ, ζητώ κ.ά.
Στην ενεργητική φωνή, στον ενεστώτα, στο β΄ πρόσωπο, διακρίνουμε τους τύπους:
 

	οριστική	υποτακτική	προστακτική
Ενεστώτας ενεργητικής φωνής	ζητάτε θεωρείτε	να ζητάτε να θεωρείτε	ζητάτε θεωρείτε
Αόριστος ενεργητικής φωνής	Ζήτησες,  ζητήσατε θεώρησες, θεωρήσατε	να ζητήσεις- να ζητήσετε να θεωρήσεις -να θεωρήσετε	Ζήτησε- ζητήστε θεώρησε- θεωρήστε
Ενεστώτας παθητικής φωνής	θεωρείστε	να θεωρείστε
Αόριστος παθητικής φωνής	Ζητήθηκες, ζητηθήκατε θεωρήθηκες θεωρηθήκατε	να ζητηθείς- να ζητηθείτε να θεωρηθείς -να θεωρηθείτε	Ζητήσου- ζητηθείτε θωρήσου -θεωρηθείτε

Η αιτία λοιπόν του λάθους δικαιολογείται ίσως από τη διαφορά μεταξύ της προστακτικής αορίστου της ενεργητικής φωνής και της υποτακτικής ενεστώτα της παθητικής φωνής.

Η προστακτική γράφεται με -η-, η υποτακτική με -ει-.

Σαν οδηγία: Όταν πρέπει να αναρωτηθούμε πώς θα γράψουμε την προστακτική, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας:

α) αν το ρήμα τελειώνει σε -izo, τότε διατηρούμε το -i- του θέματος,

                                 π.χ. δανείζω > δανείστε, γεμίζω > γεμίστε

β) αν το ρήμα τελειώνει σε -ώ (π.χ. ζητώ) και αν είναι προστακτική αορίστου ενεργητικής φωνής, τότε γράφεται με -η.

Β.   Ένα δεύτερο πρόβλημα, όχι τόσο ορθογραφίας αλλά διατύπωσης, παρατηρείται στην προστακτική των σύνθετων ρημάτων με πρόθεση, π.χ. δια-γράφω, ανα-βάλλω. Πολύ συχνά οι ομιλητές παρασύρονται από τηνεσωτερική αύξηση των ρημάτων (διαγράφω > διέγραφα, αναβάλλω > ανέβαλα κι έτσι σχηματίζουν την προστακτική με αύξηση, κάτι που είναι λάθος.
Έτσι, όταν θέλουμε να προστάξουμε
δε λέμε: διέγραψε τη λανθασμένη απάντηση,  αλλά: διάγραψε τη λανθασμένη απάντηση
δε λέμε: ανέβαλε την αναχώρηση, αλλά ανάβαλε την αναχώρηση

    Ένας εύκολος τρόπος για να αποφύγουμε το λάθος, είναι να σκεφτούμε πώς σχηματίζεται η υποτακτική, π.χ.
διαγράφω, να διαγράφεις > διάγραφε, να διαγράψεις > διάγραψε
αναβάλλω, να αναβάλλεις > ανάβαλλε, να αναβάλεις > ανάβαλε